жеген емен — Қ орда., Арал) жеген емеспін. Мен киіктің етін ж е г е н е м е н Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
талабы тай жеген бөрідей — (Қост., Жанг.) талабы таудай. Нұрбайдың т а л а б ы т а й ж е г е н б ө р і д е й екен (Қост., Жанг.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
же — Жегенің желкеңнен шықсын [шыққыр]. Жегенің ас болмасын, алғаның бұйырмасын д. м … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жерік асы — (Монғ.) жүкті әйелдің құмарта жеген асы. Ауылдың әйелдері жиналып жүкті келіннің ж е р і к а с ы н білетін болған. Ол үшін әрбір үйден ас су әкелініп келінге шәй береді. Келіннің құмарта жеген асын ж ер і к а с ы дейді (Б. Кәм., Мон. қаз. салт… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұла — сын. Дөнен шыққанша енесіне емізіп, мәпелеп қолда өсірген жылқы. Ене сүтіне бөгіп жердің отын жеген мұндай жылқы бұла болып өседі, яғни еркін жетіліп толысады. Көбінесе жауға мінетін, бәйгеге қосатын жылқыны бұла етіп өсіреді. Сондай ақ қазақ еш… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жемсау — зат. Құстардың жемін уақытша сақтайтын және аздан қорытатын өңештің кеңейген бөлегі. зат. Құстың жеген жемі тұратын, жиналатын, сіңірілетін орны, бөтеге. зат. мед. Кеңірдек, қалқанша безінің ісіп ауруы; зоб … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қоя — зат. Құстың бөтегесі мен иттің асқазанында жеген асынан қалып қоятын жүн жұрқа, қоңсық заттар … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
күйіс — зат. Жылқыдан басқа малдың жеген шөбін қайталап шайнауы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
күйіс қайыру — Жылқыдан басқа малдың жеген шөбін қайтадан шайнап бойына сіңіруі. Мүйізді ірі қара, қой, ешкі, түйе сияқтылардың көптеген түріне тән физиологиялық процесс. Күйіс қайыру кезінде таз қарын мен жұмыршақ қарындағы шала шайнап жұтылған азық ашып,… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
күйсеу — ет. Малдың жеген жем шөбін шайнап бойына сіңіру, күйіс қайыру … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
